- tekst: Krzysztof Kopka
- reżyseria: Jacek Głomb
- scenografia: Małgorzata Bulanda
- muzyka: Bartek Straburzyński
- ruch sceniczny: Witold Jurewicz
- na scenie: Katarzyna Dworak, Ewa Galusińska, Joanna Gonschorek, Zuza Motorniuk, Anita Poddębniak, Magda Skiba, Małgorzata Urbańska, Bartosz Bulanda, Rafał Cieluch, Bogdan Grzeszczak, Robert Gulaczyk, Paweł Palcat, Mariusz Sikorski, Paweł Wolak, gościnnie Mateusz Krzyk
Muzycy z kopalnianego zespołu po śmierci kolegi zanurzają się w świat wspomnień. Ożywają tu dawne wydarzenia (zaczerpnięte z pozateatralnej rzeczywistości) i zgrabne portrety (czasem na granicy karykatury). Charakterystyki mieszają się z anegdotami, zwierzenia z żartami, a tragedie zostają ostatecznie oswojone przez opowieść. Z polifonii wyznań wyłania się obraz społeczności Zagłębia Miedziowego, a i zestaw ludzkich tęsknot za lepszym życiem. „Orkiestra” przynosi refleksję nad trudami codzienności, łączy w sobie motywy urbanistycznych mitów i silne indywidualności. Rozbrzmiewają w spektaklu tony goryczy, ale też nuty radości. I orkiestra gra!
Tło historyczne jest w „Orkiestrze” równie istotne jak podziemne spotkania na szychcie, a twórcy nie unikają nawiązań czysto lokalnych, np. do zbrodni lubińskiej z ’82 roku. Później gdzieś górą przewala się transformacja ustrojowa, rodzi się kapitalizm, zjawia się nawet cwaniacki gość z Zachodu (i ta niewidzialna ręka rynku, najwyraźniej plastikowa), strasząc widmem prywatyzacji. Wszystkie te wydarzenia docierają na dół wielokrotnym echem, zazwyczaj dotykając osobiście któregoś z członków orkiestry. I choć brygada ostatecznie się rozpada, to nie ma wątpliwości, że w centrum tej historii niezmiennie pozostaje człowiek ze swoją dumą, przyzwoitością i poczuciem wartości płynącym ze wspólnoty.
Spektakl „Orkiestra” powstał na podstawie podsłuchanych anegdot, wspomnień i zapisków górników Zagłębia Miedziowego. Płynnie łączy faktograficzne dane z górniczymi legendami, tworząc bardzo udaną balladową całość, której oglądanie w pozornie nieteatralnej przestrzeni zabrzańskiej kopalni było przyjemnością. Właściwie szkoda, że „Orkiestra” nie powstała w teatrze w Katowicach, Sosnowcu czy Zabrzu…
Julia Korus
To, co jest wielkim plusem sztuki, a widzom daje komfort oglądania, to zespół dobrze współpracujących i świetnie rozumiejących się aktorów. Przełożyło się to na historię opowiadającą o przyjaźni górników, często podszytą jednak traumatycznymi wspomnieniami, gdzie historia dogrywa swoje przeznaczenia.
Janusz Łastowiecki
